Akullnajat zvicerane kanë vazhduar të shkrihen me një shpejtësi alarmante këtë vit dhe mbulesa e borës në akullnajën më të madhe në Alpe nuk ka qenë kurrë kaq e vogël, paralajmëron studimi i fundit.
Në total, akullnajat zvicerane kanë humbur dy përqind të vëllimit të tyre këtë vit, sipas një studimi vjetor të botuar nga Akademia e Shkencave e Zvicrës.
Kjo është në përputhje me mesataren e dhjetë vjetëve të fundit, por këto shifra janë ende "shumë shqetësuese", tha për AFP autori i raportit, Matthias Huss, i cili drejton rrjetin e monitorimit të akullnajave GLAMOS.
"Shifrat janë pak më të ulëta se në tre vjetët e fundit kur kishim temperatura jashtëzakonisht të larta, por akullnajat ende humbën shumë masë", shtoi shkencëtari.
Në 60 vjetët e fundit, akullnajat zvicerane kanë humbur aq ujë sa ka në liqenin e Konstancës, i quajtur gjithashtu Liqeni i Konstancës, i gjatë 63 kilometra, në kufirin Austri-Gjermani-Zvicër.
Një nga matjet më shqetësuese i referohet akullnajës alpine më mbresëlënëse Alec.
Që kur matjet filluan pak më shumë se 100 vjet më parë këtë vit, akumulimi më i dobët i borës deri më tani është regjistruar, tha Huss. Matjet janë bërë në një lartësi prej 3,466 metrash ku gjithmonë ka borë.
"Është ftohtë atje lart, por ka pak borë të akumuluar edhe në atë lartësi, natyrisht kjo është një shenjë e keqe për akullnajën më të madhe në Alpe," tha ai.
Akullnaja, e cila mbulon 86 kilometra katrorë në Alpet zvicerane, ka rreth 11 miliardë ton akull, por pjesa e përparme e tij është tërhequr rreth një kilometër që nga fillimi i shekullit.
Akullnaja Alec është më mbresëlënësja midis mbi 4,000 akullnajave alpine.
Një studim nga Universiteti i ETH në Cyrih tregon se 95% e këtyre masave të mrekullueshme të akullit do të zhduken deri në vitin 2100 nëse nuk ndalen emetimet e gazeve serrë.
Dy të tretat e akullnajave do të zhduken edhe nëse respektohen masat e miratuara nën Marrëveshjen e Klimës në Paris, thuhet në studim.
